Afscheid Pio Gotson

De titel verklapt eigenlijk al alles wat er met dit bericht gezegd moet worden. Met deze blog stop ik. Of ik met dit exacte webadres ooit nog verder ga weet ik nog niet. Het kan wel dat ik binnenkort weer een soortgelijk project opstart, maar ik zie mezelf er best voor aan weer een heel nieuw pseudoniem en alles te bedenken. Het kan dat er op deze blog ooit nog een bericht verschijnt na deze, maar de kans is nihil.

Goed, nu het waarom. Het waarom is mijn uitgever, met wie ik het nu heb over een korte verhalenbundel, voor mijn examens nog, of misschien net erna. Dat betekent dat ik ietsjes minder op kwantiteit wil gaan letten en ietsjes meer op kwaliteit, niet dat ik nu gewoon troep schreef om maar woorden het scherm op te pompen (voor mijn gevoel dan, misschien denkt u er anders over), maar ik wil de komende maanden aan een paar teksten gaan werken die, in ieder geval voor mij, heel goed zijn, waar ik echt trots op ben en die ik ook het uitgeven waard vind.

Voor werk dat ik verwacht uit te geven is het dan ook niet handig als ik het maar allemaal op een blog heb gepleurd waar het door iedereen gezien kan worden, want dan is het exclusieve van een boekje kopen er eigenlijk helemaal vanaf, toch? Zoiets.

In ieder geval, het was kort maar krachtig, minder dan een maand. Ik heb er van genoten, veel aan gehad, en het was absoluut weer een goede aanzet om iedere dag te blijven schrijven, want daar stop ik niet mee. Ik dank mijn publiek, dat waarschijnlijk volledig bestond aan de enige twee mensen aan wie ik het adres van deze site gegeven heb (dank voor het lezen en zelfs het na de eerste keer terugkomen, Luc en Jari), en mogelijk tot ooit. Als u toch iemand anders bent dan de twee eerder genoemde heren leest u mij in de toekomst misschien nog wel per ongeluk onder een ander pseudoniem of zelfs mijn echte naam, en heeft u geen idee dat het gewoon die verdomde Pio Gotson was. In dat geval ook tot ziens.

Hoogachtend,

Pio Gotson.